Die belangrikste verskil tussen glifosaat en parakwat lê in hul wyses van werking en toepassings:

Werkswyse:

Glifosaat: Dit werk deur 'n ensiem wat betrokke is by die sintese van essensiële aminosure te inhibeer en daardeur proteïenproduksie in plante te ontwrig.Hierdie aksie lei tot sistemiese effekte, wat veroorsaak dat plante verdor en van binne af vrek.

Parakwat: Dit dien as 'n nie-selektiewe kontak onkruiddoder, wat vinnige uitdroging en dood van groen plantweefsel by kontak veroorsaak.Parakwat ontwrig fotosintese deur giftige vrye radikale in chloroplaste te genereer, wat lei tot weefselskade en plantdood.

Selektiwiteit:

Glifosaat: Dit is 'n sistemiese onkruiddoder wat 'n wye verskeidenheid plante doodmaak, beide grasse en breëblaaronkruide.Dit word dikwels gebruik in landbou, landskap, en nie-gewas gebiede.
Parakwat: Dit is 'n nie-selektiewe onkruiddoder wat die meeste groen plantweefsels doodmaak by kontak.Dit word hoofsaaklik gebruik in nie-gewas gebiede, soos op onkruid in industriële terreine, langs paaie, en in nie-landbou omgewings.

Toksisiteit:

Glifosaat: Dit word beskou as 'n lae toksisiteit vir mense en diere wanneer dit volgens etiketinstruksies gebruik word.Daar is egter voortdurende debat en navorsing oor die potensiële ekologiese en gesondheidsimpakte daarvan.
Parakwat: Dit is hoogs giftig vir mense en diere en kan ernstige vergiftiging veroorsaak indien dit ingeneem of deur die vel geabsorbeer word.As gevolg van sy hoë toksisiteit, is parakwat onderworpe aan streng regulasies en hanteringsvoorsorgmaatreëls.

Volharding:

Glifosaat: Dit degradeer tipies relatief vinnig in die omgewing, afhangende van faktore soos grondtipe, temperatuur en mikrobiese aktiwiteit.
Parakwat: Dit is minder aanhoudend in die omgewing in vergelyking met glifosaat, maar kan steeds in grond en water onder sekere toestande voortduur, wat potensiële risiko's vir nie-teiken organismes inhou.

Ter opsomming, terwyl beide glifosaat en parakwat algemeen gebruikte onkruiddoders is, verskil hulle in hul wyses van werking, selektiwiteit, toksisiteit en volharding, wat hulle geskik maak vir verskillende toepassings en bestuurstrategieë.